dagboek
Heen en weer...
Ik kolf 2x in de nacht, om 01:30 uur en om 05:30 uur en met goed resultaat. Ik bel even naar de neonatologie en Carolien vertelt dat Joshua een goede nacht heeft gehad. Hij heeft 1 incidentje gehad met z'n ademhaling maar dit hoort bij z'n leeftijd. De voedingen zijn in de nacht gehalveerd vanwege z'n gezwollen buikje. Ze hebben hem een zogenaamd schoorsteentje gegeven om z'n buik te ontluchten en hierna werden zijn voedingen weer beter opgepakt. Ze ging hem nu weer een voeding geven en die gingen ze weer langzaam proberen op te hogen. Verder horen we weer dat hij hevig protesteert als ze hem verzorgen maar dat hij goed te troosten is met z'n speentje. Na dit gesprekje licht ik Antoon even in die druk aan het melken is en probeer ik weer even te gaan slapen. Dit wil niet lukken en als ik Antoon binnen hoor komen ga ik ook even naar beneden om wat te eten, lekker beschuit met aardbeien en beschuit met muisjes. Vervolgens gaan we samen nog even naar bed, Gino slaapt toch nog wel even. Rond half 9 worden we wakker en halen we Gino uit bed. Ik kolf weer en wordt gebeld door de verloskundige uit volendam. Die wil langskomen voor mijn controles, dus ik spreek met haar af dat ze direct kan komen. Intussen sleep ik mijzelf even onder de douche door en komen de mannen binnen voor de koffie. Even later komt Margriet van de verloskundepraktijk in Volendam en we vertellen ons verhaal. Ze controleert mijn wond, die er volgens haar goed uitziet, meet bloeddruk en we spreken over mijn medicatie die ik nog steeds niet heb. Ze geeft aan dat zij niet alles mag uitschrijven dus ze gaat contact zoeken met het VU en vragen of zij het recept willen klaarleggen dat we het daar oppikken. Margriet komt zaterdag weer even langs om te checken en wij maken ons klaar voor vertrek. Gino gaat vandaag naar buurvrouw Corry zodat wij onze handen vrij hebben. Het is nog even haasten naar Volendam want we zijn wat aan de late kant. We regelen daar de erkenning van Joshua zodat hij ook Langeveld van z'n achternaam gaat heten en staan binnen enkele minuten weer buiten. Direct door richting VU want we hebben om 13:00 uur een afspraak met een dame van de sociaal maatschappelijke dienstverlening. We zijn op tijd in het VU en worden even bijgepraat door zijn verpleegkundige, niets bijzonders te melden, voedingen gaan weer wat beter en is vrij rustig. Ik ga weer kolven en krijg de linkerkant niet echt goed soepel maar hou het even voor gezien. Marcia Buitenhuis wacht ons op voor ons gesprek wat heel goed verloopt. Ze denkt dat wij de juiste benadering hebben voor deze situatie, onderschatten de situatie niet en leven van dag tot dag wat volgens haar ook de beste tactiek is. We maken een afspraak voor volgende week om weer even bij te praten en gaan weer richting Joshua. Hij is net verschoond, heeft een nieuw infuus gekregen, dit keer in z'n voet en nu is de beurt aan papa om te buidelen. Inmiddels begint mijn lichaam wel een beetje te protesteren en ik word ook voorzien van een tuinstoel zodat ik wat lekkerder kan zitten. Er is helaas niet voldoende ruimte dat ik mijn stoel lekker achterover kan kiepen maar ik doe het ermee. Antoon ligt wel lekker achterover met Joshua en hij valt vrijwel direct in een diepe slaap bij papa die ook een beetje begint te doezelen. De middag avonddienst komt inmiddels binnen en de verpleegkundige Marloes stelt zich aan ons voor. Het is erg druk op de neo met veel bezoek een ouders die komen buidelen, maar ook een nieuw kindje van 29wkn die naar binnen wordt gereden. Als Antoon ruim een uur heeft gebuideld trekt mijn lichaam het niet meer en besluit ik te gaan kolven. Wederom wil de linkerkant niet echt meewerken, er komt wel melk maar m'n borst blijft redelijk hard en begint nu ook zelfs een beetje pijnlijk te worden. Als ik mijn kolfdagboek erop na sla zie ik dat ik de hele dag al minder uit links haal dan uit rechts, dan is al die documentatie toch ergens goed voor. Thuis maar even goed werk van maken en proberen het eruit te masseren. Wanneer ik klaar ben komt Marloes om Joshua terug te leggen in de couveuse. Dit gaat onder een stevig protest en hij laat goed van zich horen. Ik probeer aan de andere zijde van de couveuse hem een beetje tot bedaren te krijgen door hem te begrenzen met mijn handen. Antoon neemt het vrij snel van mij over want de pijn in m'n lijf is dermate gestegen dat het voorover staan niet meer wil lukken. Als Joshua weer geïnstalleerd ligt vertrekken wij richting verloskunde om mijn recept voor medicatie op te halen. Er moet uiteraard even naar een andere afdeling worden gelopen om het te vragen want ze kunnen niks vinden en mijn irritatieniveau stijgt tot het kookpunt. Ik begin hoofdpijn te krijgen en bedenk me dat ik ook al een aantal uren niet gegeten en gedronken heb wat mijn humeur niet echt ten goede komt. Daarbij opgeteld pijn in m'n lijf, linkerborst en hormonen maakt een 'te ontwijken moeder', arme Antoon.
Even later is het recept boven water en kunnen we op weg naar de apotheek, welke uiteraard in het andere gebouw gevestigd zit. Antoon rent naar de overkant en ik wandel intussen in gestaag tempo richting garage. Ik weet eerder aan te komen dan Antoon en we vertrekken snel richting huis. Onderweg eten we een eiwitrijke maaltijd bij de KFC en komen rond 19:00 uur thuis. Het is weer tijd om te kolven dus ik ga direct aan de slag en vraag Antoon mij te helpen met masseren. En met succes, want de linkerkant levert 106 ml op en rechts 54 ml, het was dus echt nodig. Toch is links nog gevoelig dus later zullen we het nog eens proberen. Gino wordt thuis gebracht door buurvrouw Corry en we praten even bij hoe zijn dag is verlopen. Ze hebben het ontzettend naar hun zin gehad en ze biedt aan om morgen wederom op te passen. Antoon geeft Gino z'n laatste papfles en daarna stoppen we hem in bed. We maken ons op om op tijd naar bed te gaan, morgen weer een drukke dag maar voor mij wordt het evengoed weer wat later omdat ik dit verslag nog af wil maken. Het kolven later op de avond is trouwens ook weer goed verlopen met hulp van Antoon en links is weer redelijk rustig, ik hoop dat dat zo blijft. We hebben met de neonatologie afgesproken dat ik alles thuis ga invriezen wat ik thuis kolf want ze hebben voorlopig genoeg in de vriezer staan van mij.
Morgen gaan we in de loop van de dag weer richting het VU en hebben als het goed is een gesprek met de arts. Ik ga het morgen niet zo gek maken als vandaag want ik voel dat ik mezelf te weinig in acht heb genomen. Als ik in bed stap is het alweer 23:00 uur en slaapt Antoon al... Die jongen heeft het ook niet makkelijk dus ik doe zachtjes en probeer hem niet te wekken, met succes! Welterusten...