dagboek
En we zijn weer terug...
In de nacht kolf ik 1x en wordt wakker rond half 8 om weer te kolven, even naar beneden om te eten en vervolgens weer naar bed. Ik ben even gestopt met paracetamol slikken want ik merk dat ik wat temperatuurschommelingen heb en dat misschien wel onderdruk met paracetamol. Dit voel ik wel terug in meer pijn bij het bewegen maar het is nog te doen. Als ik weer wakker wordt rond 10 uur ga ik douchen want Margriet van de verloskundepraktijk komt zo. Margriet controleert even mijn bloeddruk, hartslag en kijkt mijn wond na. Ze constateert toch een hogere hartslag en adviseert mij goed mijn temperatuur in de gaten te houden. Als ze weg is controleer ik direct en kom tot de ontdekking dat ik 38, 4 heb. Eerst bellen naar Margriet, die stuurt mij naar de huisartsenpost en vervolgens word ik doorverwezen naar het VU. Daar willen ze mij graag zien en controleren dus ik kan direct met Antoon mee richting Amsterdam. Daar aangekomen gaan ze meteen alles afnemen voor het lab, bloed, urine, uitstrijkje, het volledige pakket. De koorts is inmiddels gestegen naar 38, 9 en verloskundige Nienke komt even kijken bij me. Ze controleert mijn borsten op ontstekingen, kijkt naar mijn wond en stelt mij diverse vragen over hoe ik me voel en welke klachten ik heb. Ze vindt mij er niet heel erg ziek uitzien en hoopt op een onschuldige blaasontsteking, maar waarschuwt mij ook voor een eventuele groep a streptokok die veel voorkomt bij kraamvrouwen.
Als ze de kamer heeft verlaten kom ik in de verleiding om streptokokken te googelen en raak er behoorlijk van in de stress. Het schijnt een gevaarlijke bacterie te zijn die hele nare dingen kan aanrichten in hele korte tijd waarbij je zelfs in levensgevaar bent. Ik breng Antoon op de hoogte die bij Joshua is en vraag hoe het bij hem gaat. Joshua doet het goed, weinig incidenten en voeding is naar 12x 17ml. Hij komt zo weer mijn kant op.
Intussen komt de de verloskundige weer terug om te vragen hoe het gaat. Ze zegt dat ze liever niet heeft dat ik lang alleen ben. Als het wel die streptokokken zijn dan kun je heel snel heel ziek worden en dan is het belangrijk snel te handelen. Ze stelt weer een aantal vragen en constateert dat ik mij nog steeds redelijk goed voel. Ze geeft mij paracetamol om de koorts te verlagen en die neem ik direct in. Verder is een eerste bloeduitslag binnen en die is wel wat verhoogd maar niet schrikbarend. Wachten is op nog 2 uitslagen en urineuitslag. Ze gaat even checken of er al meer binnen is.
Intussen komt Antoon weer binnen en we kletsen wat. De verloskundige komt al snel met de andere bloeduitslagen en 1 van mijn waardes is heel hoog waardoor ze hebben besloten direct breed spectrum antibiotica te geven via infuus. Ze legt uit dat ik eerst 24 met infuus mijzelf koortsvrij moet bewijzen en daarna 24 uur op pillenkuur voordat ik in aanmerking kom voor ontslag. Intussen begint de paracetamol goed te werken en begin ik behoorlijk de koorts uit te zweten. Verpleegkundige Patricia is intussen bezig met de voorbereidingen voor mijn infuus en wil deze prikken op rechts. Ze prikt me 2x zonder succes en het zweet breekt mij steeds meer uit. Ze haalt er een coassistent bij die misschien beter is in infusen aanleggen en deze jongen mag het een keer proberen op links. Helaas ook zonder succes en ze besluiten er een arts bij te halen. De dokter heeft het gelukkig vrij snel voor elkaar want mijn bed is inmiddels doorweekt en het infuus kan gestart worden. Antoon helpt mij even met kolven, ik heb een beetje slappe handjes van al die prikken, en het levert weer 2 volle potjes op. Antoon gaat naar huis om te melken en komt na het eten weer terug voor mij om spullen te brengen, want ik had natuurlijk geen rekening gehouden met een 2 daagse opname. Intussen is Patricia naar huis en heb ik nu te maken met Annick als verpleegkundige. De dokter komt nog even een echo maken van m'n buik om te kijken of er nog wat placenta is achtergebleven of dat hij misschien een ontsteking ziet ergens. Het ziet er allemaal goed uit alleen vind hij mij blaas nogal gevuld en dat terwijl ik net geplast heb. Mijn vermoeden gaat steeds meer uit naar een blaasontsteking en vraag hem om de uitslagen. Dit moet nagekeken worden dus ik wacht geduldig af. Intussen krijg ik mijn eten, sperziebonen, aardappelpuree en varkensfricandeau, het is erg lekker mede dankzij de smaakvolle jus en het bord gaat leeg.
Vlak na het eten komt Annick melden dat ze een kamer voor mij hebben, dus met rolstoel richting een schoon bed op kamer 46. De kamer is ingericht voor 2 patiënten maar ik lig voorlopig alleen hier geeft ze aan. Ik vraag haar of de urine uitslagen al binnen waren maar dat moet ze even nakijken. Even later komt ze terug met de melding dat de urine nooit het lab heeft bereikt dus of ik nog een keer wilde plassen. Intussen komt Antoon alweer binnen met een tas vol met spullen. Hij assisteert mij richting het toilet, het is allemaal nog even wennen op stap te gaan met zo'n infuus. De urine wordt naar het lab gestuurd, Antoon brengt de gekolfde melk naar de neo en gaat nog even op bezoek bij Joshua. Via de app verneem ik dat het nog steeds goed gaat met Joshua en Antoon hem geholpen heeft bij de verzorging en heeft voorzien van een schone luier.
Ik vul mijn avond met kolven, appen en tv kijken. Als de nachtdienst begint maak ik mij gereed om te gaan slapen, plassen gaat mij niet heel ontspannen af en ik ben toch wel benieuwd hoe de uitslag van mijn urine is. De verpleegkundige bevestigd dat er bacteriën in de urine zaten dus grote kans op een ordinaire blaasontsteking maar ze geeft aan dat de arts dit morgen met mij zal bespreken. Het is lastig om de slaap te vatten want ik heb toch wel weer redelijk veel pijn en wil geen paracetamol innemen omdat ik daarmee koorts onderdruk. Het duurt even maar val uiteindelijk dan toch in slaap...