dagboek
Deze ochtend is Gino niet te genieten, hij huilt veel en wil niks eten of drinken. Hij is niet echt grieperig dus misschien is dit wel een reactie op onze afwezigheid en dat hij continu weggebracht wordt. Even trek ik het ook niet meer want ik weet niet zo goed hoe ik hem kan helpen want hij duwt mij alleen maar weg. Hij raakt een beetje ontvreemd van mij lijkt wel doordat ik hem niet mag tillen. Antoon overweegt om alleen naar Amsterdam te gaan zodat ik kan rusten maar ik wil graag mee dus brengt Antoon Gino naar buurvrouw Corry en maken we ons klaar om te gaan. Onderweg eten we even een boterham en bellen we door hoe laat we er zijn. Vrijwel direct na aankomst komt Marcia, de maatschappelijk medewerkster, naar ons toe en neemt ons mee voor een gesprek. Het is wel fijn om even met haar te praten en hardop je angsten en zorgen te delen.
Na ons gesprek gaan we weer bij Joshua zitten. Het is druk op de afdeling en onze verpleegkundige Patrick is nergens te bekennen. Gelukkig komt er een dokter even naar ons toe om ons bij te praten. Hij is nog steeds erg stabiel, ademhaling is niets verandert want ze willen hem niet te snel afbouwen, gewicht is toegenomen naar 1990 gram en z'n voeding opgehoogd naar 8x 40ml. De artsen zijn heel tevreden over hoe stabiel hij is en daarom willen ze contact gaan zoeken met Alkmaar om te kijken wanneer daar plek voor hem is. De bloeding kunnen ze in Alkmaar ook vervolgen voorlopig en de mri die gepland staat met 40 wkn wordt sowieso in het VU gedaan dus daarvoor komen we tegen die tijd weer terug voor een dagopname. Hoewel er gister nog gezegd werd dat Alkmaar voorlopig nog niet in zicht was lijkt dat nu weer heel anders te zijn. Hopelijk horen we snel meer.
Als Marloes van de avonddienst binnen komt kan Antoon eindelijk gaan buidelen en maak ik gebruik van de situatie om even mijn verslagen bij te werken. Patrick gaat naar huis en zegt ons gedag, hij is er morgen weer dus ik spreek af hem even te bellen aangezien we morgen niet naar het ziekenhuis komen. Marloes reinigt even Joshua z'n couveuse en vertelt dat hij gisteravond tijdens z'n verschoning zo'n flinke poep had dat hij het helemaal over de rand van z'n couveuse had weten te krijgen. We grappen een beetje of er niet een verschijtbokaal is op deze afdeling en of hij een nieuw record heeft gevestigd. Het is hectisch op de afdeling, veel ambulances komen en gaan met nieuwe kindjes en kindjes die naar een ander ziekenhuis over mogen. Joshua z'n buurvrouw Callista is eigenlijk de enige die niet gewisseld is sinds zijn komst op de unit.
Na het buidelen gaan we richting huis, Gino wacht ons op met opa en oma. Ik mag gelijk weer kolven en Antoon weer aan het werk. Ik leg Gino op bed en ga even op de bank liggen. Tegen 23:00 uur maakt Antoon mij wakker om naar bed te gaan, kolven en weer verder slapen, kennelijk ben ik moe.
Morgen gaan we niet naar het VU want we hebben muziekmiddag met Gino op de knipoog. De knipoog is een soort van peuterspeelzaal voor dove en slechthorende kinderen. Hij is daar nog nooit geweest en dit wordt onze eerste introductiemiddag. Ik vind het belangrijk dat we daar een kijkje gaan nemen om te kijken of het wat is om vaker naartoe te gaan en of Gino zich daar thuis voelt. Wel fijn om ook wat leuks met hem te gaan doen en hem wat aandacht te geven, dat heeft hij denk ik hard nodig.